To Sotto and Colleagues: LEAVE THE INTERNET, BLOGGING WORLD ALONE!!!

Obviously, Sen. Tito Sotto and other senators simply want revenge as well as state control of many aspects of people’s lives.

Instead of making a public apology and owning up to his ‘plagiarism’ mistakes, Sen. Tito Sotto turned the tables on his critics and threatened to file a blogging bill.

Apart from Sotto, two other senators, Pia Cayetano and Miriam Defensor Santiago, were also caught lifting other people’s works online without proper citation or attribution.

In his August 29 privilege speech, Sotto denied committing plagiarism and sarcastically said he didn’t “claim anything because I’m not a doctor.” 

The anti-RH bill senator also said there’s no anti-plagiarism law in the Philippines so he’s not liable for any wrong-doing. Then he suggested reasons for filing a blogging bill.

Senator Juan Ponce Enrile, who said he didn’t know anything about blogging, supported Sotto’s remarks, suggesting bloggers should be regulated.

I say, THIS IS AN ALL-OUT WAR!

It appears that the country’s statist lawmakers collectively agree on one thing: the proposal to put the Internet, not just blogging and other social network activities, under state control.

I strongly reject the RH bill for its fascistic provisions and intrusiveness. But this one… this proposal to regulate NOT just blogging but the entire Internet in the Philippines is just unspeakable.

Let the Internet be a nation or country of itself!

Leave the Internet and blog society alone!

——————————————————————–

Here’s the transcript of Sen. Sotto’s privilege speech:

Mr President:

Nito pong nakaraang linggo, bigla pong nalayo ang usapan sa Reproductive Health Bill, at nadala sa plagiarism o pang-aangkin. Naniniwala po ako na ito ay bahagi lamang ng isang hatchet o demolition job laban sa akin upang humina ang aking paninindigan laban sa RH bill.

Marahil, kaya ganito ang nangyari, ay hindi po napakinggan ng lubos ang aking talumpati, at ang mga kalaban ay naghanap ng maliit na isyung makakapuwing sa akin. Marahil ay di nila natandaan ang aking sinabi na aking ad-lib o extemporaneous portion ng aking talumpati, ng sinabi ko ang ganitong mga kataga:

“Hindi po ako nagdudunung-dunungan dito. Hindi ko po iniimbento ito. Itong mga kino-quote ko po dito ay mga fact na pinatotohanan ng mga eksperto sa larangan ng agham at batas.”

Wala po akong inangkin sapagka’t ako po ay di doktor. Ang blanket disclaimer ay pag-amin na ang research materials na nilalaman ng aking talumpati ay batay sa mga pag-aaral ng mga iginagalang na eksperto.

Ako yata ang kauna-unahang senador ng Pilipinas na naging biktima ng cyber-bullying. Mula sa blogs, Facebook, at Twitter, ginawa akong sentro ng mga mapanira at malisyosong atake ng iba’t ibang tao, lalo pa ng mga sumusuporta sa RH Bill. Bahagi siguro ito ng kanilang istratehiya, lalo pa’t may milyun-milyon silang pondo. “If you can’t kill the message, kill the messenger”. Mukhang ganito ang ginagawa ng aking mga detractors.

Nakakapagtaka lang po na walang mga sagot akong nadinig sa aking mga punang ibinato laban sa RH Bill, tulad ng mga sumusunod: Na ang RH Bill ay labag sa ating saligang batas na nagtatakda ng proteksyon sa mga batang di pa naipapanganak magmula sa pagkabuo o conception; Na ang RH Bill ay makasasama sa kalusugan ng mga babaeng buntis at sa mga magiging anak nila; Na ang RH Bill ay di na kailangan sapagka’t ginagawa na ito ng Department of Health; Na ang RH Bill ay malaking gastos para sa bayan sa halip na magamit ito sa mga paaralan, ospital at mga gamot; Na ang RH Bill ay di naaayon sa ating kultura.

Mula rito napunta na sa plagiarism.

Ayon sa ika-siyam na edisyon ng Black’s Law Dictionary na inedit ni Bryan Garner, ang plagiarism ay ang “deliberate and knowing presentation of another person’s original ideas or creative expressions as one’s own.”

Sa Merriam-Webster Dictionary naman po, ang kahulugan ng plagiarism ay “to steal and pass off the ideas or words of author as one’s own”.

Samantalang sa Oxford Dictionaries naman ay ito ang kahulugan ng plagiarism: “the practice of taking someone else’s work or ideas and passing them off as one’s own.”

Nais ko ring banggitin para sa kaalaman ng mga tagapakinig, lalo na ng mga taga-pintas kong nais akong makasuhan dahil sa pangyayaring ito, na walang krimen [na] plagiarism sa Pilipinas. Kahit hanapin ninyo pa sa Revised Penal Code, sa Intellectual Property Code, at maging sa Special Penal Laws, wala kayong makikitang krimen [na] plagiarism. Pinakamalapit na sa maaaring pag-isipan ay copyright infringement, na hindi naman tatayo ayon sa mga abogado dahil walang paglabag sa alinman sa mga copyright o economic rights na nakasaad sa Section 177 ng Intellectual Property Code.

Maging si Atty. Louie Andrew C. Calvario from the Office of the Director General of the Intellectual Property Office ay nagpahayag na: “The crime of plagiarism is not defined in our laws, particularly the Intellectual Property Code and the Revised Penal Code. Neither can it be characterized as copyright infringement since it did not economically injure the author”. Sinabi niya din na “in his opinion the act was not copyright infringement since the defense of statutory fair use (Sec. 184.1 IP Code) and fair use (Sec. 185, IP Code) can be invoked”.

Para sa mga naninira at humuhusga sa akin sa facebook, twitter, blog at pati na rin sa diyaryo ito po ang masasabi ko. Kahit mukha akong walang pinag-aralan kung ikukumpara sa mga pinag-aral nila at hindi kasing dunong nila, ang mahalaga ay ang ipinaglalaban ko. Malinis po ang hangarin ko na ipaglaban ang sanktidad ng buhay. Naniniwala po ako na kahit kailanman, wala kahit isa sa atin ang may karapatan na ipagkait itong mundong ating ginagalawan. Ito po ay hindi sa atin.

Ang aming programa sa telebisyon, yung pong Eat Bulaga kung saan kasama ko po ang aking kapatid na si Vic at si Joey. Pati ang partisipasyon ko ay pinipintasan nila. Tinatawag pa akong payaso. Mr. President, mas gusto ko ng maging payaso at pasayahin ang mga tao kesa sa kanila na nagsasabi ng masama laban sa kapwa. Kami po sa Eat bulaga ay daan-daang tao ang natutulungan, libu-libo at milyun-milyon ang nasisiyahan at tumatangkilik, samantalang itong mga tumutuligsa at namimintas sa akin, ilan kaya ang kanilang natutulungan? Kung meron man?

Ok sa aking yung marunong na tao, pero ang nakakatakot yung ang akala marunong siya, yun pala marunong lamang manira ng kapwa. Ano pa nga bang magagawa natin, kung hindi ipagdasal na lamang sila. Ang mahalaga ay kung ilan ang ating natulungan at hindi ang ating nasiraan.

Bilang pangwakas, nais kong basahin ang last two paragraphs ng tula tungkol sa issue ng Pagkopya na ginawa ni Joey De Leon, na isang mahusay na makata na ilalabas sa Philippine Star.

Eh ‘di wala nang titingin sa katalogo,
Ipagbawal mga sumusunod sa uso,
Mga impressionists ipakulong na ninyo,
Pati na rin si Willie Nepomuceno.

Ang masama lamang pagdating sa gayahan
Ay yaong masasamang asal ang tularan
At kopyahin ang pera at lagda ninuman
At gayahin ang pilay at may kapansanan.

Sana po basahin din ninyo ang Psalm 56, 63, 64

And one last thing, Mr. President. Ganito man kasakit ang ating palitan ng katwiran, tayo’y isang bayang naghahanap ng liwanag at katotohanan. Sana, maisip nating magpasalamat sa ating pinang-galingan — ang tunay na Awtor ng aklat ng ating buhay at bawa’t kaluluwa ng isang sanggol na nabuo na sa sinapupunan ng kanyang ina. Sana, lahat ng nag-dadalang-tao ay magsilang ng tao.

This ends my privilege speech. Mr. President, with the permission of this body, I move that the paragraph containing reference with the study of Dr. Natasha Campbell-McBride which can be found in Journal No. 8 page 162 dated August 13, 2012 be stricken off the record in order to lay this matter to rest.

Yeah! Apple’s co-founder Steve “Woz” Wozniak warned us about governments’ determination to put the Internet under state control.

As Woz said:

“I think the Internet should have been considered from day one a country of its own that isn’t bound by any individual country’s laws. Maybe we could have had an Internet government.”